Fundacja SCP

Wyobraziłem sobie całą sytuację przedstawioną w tej opowieści. Niestety, nie mogę połączyć tego z "rzeczywistością". Bohater niczym rambo, reszta niczym typowi biurokraci z opowieści robotników w fabryce. Nie pasuje mi to. Może dlatego, że lubię wyobrażać sobie Fundację jako zimną, okrutną przez profesjonalizm. Gdyby to była część czegoś większego, śmiało bym to zaakceptował. W tej formie jednak, cóż, obraz Fundacji został przedstawiony komicznie. Nie jestem w stanie dać +.

Nie daję również minusa ze względu na włożoną pracę i dość łatwą akcję. Jak to mam w zwyczaju, po prostu nie przemawia to do mnie, choć widzę w tym to, co mam widzieć. Dlatego głos neutralny ode mnie, drogi Samuelu.

O ile dałem plusa, bo historia ciekawa i dobrze opisana, tak mam pewne zastrzeżenie.

Respektuje regulamin, aczkolwiek spojrzał na zegarek, więc zapewne jest w stanie zdystansować się do niewielkich przeoczeń względem czasu rozpoczęcia służby innych pracowników ochrony.

Odważna uwaga, patrząc na fakt, że sam bohater wykonuje wiele gestów mających wywołać określone reakcje. Może spojrzenie na zegarek to nie było nic innego, jak podkreślenie "zdenerwowania" owego pracownika ochrony?

Generalnie narrator w niektórych miejscach manifestuje taka postawę, i o ile opowieść polega na "grze inteligentów", to odnoszę wrażenie że nie jest w stanie przeskoczyć poprzeczki, którą sama założyła. Cytując mój stary post:

Bohater niczym rambo, reszta niczym typowi biurokraci z opowieści robotników w fabryce.

Teraz moje wrażenie jest takie samo. Zbyt to przesadzone i nastawione na daną fabułę, kosztem sensu. Ale bądź co bądź wrażenia mam pozytywne.