Najpierw o drobnostkach:
Jestem najmniejsza i najszybsza z wszystkich nas!
Bardziej by tu pasowało "z nas wszystkich".
Dlaczego pakujecie ją do worka!
Brakuje tu chyba znaku zapytania.
Spójrz ukruszyłeś mi rąbek.
Zabrakło przecinka między "spójrz" i "zabrać".
A co do rzeczy bardziej ogólnych:
Zgodzę się z tym, że jest to opowiadanie co najmniej specyficzne, zwłaszcza przez to, do jakiego podmiotu ono nawiązuje, ale wyszło to całkiem okej. Ta dziecinność i krzykliwość o dziwo całkiem nieźle wpasowuje się do latającego kawałka metalu, a niektóre zdania wypowiadane przez zębatkę są całkiem urocze.
Chociaż jest tu parę rzeczy do wytknięcia …
Zacznę od tej najważniejszej, czyli od ciągłości. Zrozumiem, jeżeli była to świadoma decyzja, ale podczas czytania straszliwie przeszkadzał mi brak płynnego przejścia między kolejnymi akapitami, przez co tempo wariuje, bo raz zębatka zachwyca się jakimś światełkiem, by w następnym fragmencie kogoś brutalnie zamordować, a jeszcze chwilę później naśmiewać się z personelu.
A co do zabijania, rozumiem, po co była ta scena, ale moim zdaniem była chyba najgorszym elementem całej pracy. Było to takie wymuszone i tak sztuczne, że nie wiedziałem, co mam w ogóle czuć. Jeżeli miałbym doradzić, jak to można polepszyć, zrobiłbym do tego większy build-up i ubrałbym to tak, by cała akcja nie była tak oczywista jeszcze przed wzmianką o workach.
Zakończenie było całkiem przyjemne. Od zapowiedzenie czegoś dużego i potencjalnie łączącego się z Zepsutym Bogiem.
Ogólnie całkiem przyjemne opowiadanie. Po paru szlifach spokojnie nada się na wiki i z niecierpliwością czekam, aż tam trafi.
