Fundacja SCP

Witam, chciałbym poprosić o krytykę stworzonego raportu, z góry dziękuję.
Zakładka 1 - SCP-PL-023.
http://scpsandbox-pl.wikidot.com/sandbox-zerostrider
Pierwsze zdjęcie ma licencję CC 3.0, drugie CC0.

Bardzo mi się podoba. Genialnie napisane, interesujące i dobrze opisane. ŚWIETNE!

Raport bardzo mi się podoba, ale nie widzę sensu tego przypisu. Przecież większość ludzi wie co to jest arachnofobia, a naukowcy pracujący nad obiektem mającym pośredni wpływ na psychikę powinni znać się na psychologi.

Wtóruję wezwanie odnośnie zdjęcia arachnofobii. To nie triskaidekafobia, raczej czytelnicy wiedzą, czym to jest. A naukowcy szczególnie.

Generalnie finalny wniosek jest zaskakujący, przedstawiasz do niego zbyt mało wskazówek i zbyt śmiało go stwierdzasz. Wolałby aby było to wyraźniejsze w eksperymentach. Genaralnie mi się podoba, ale żałowałby, gdyby to zostało niedopracowane.

Będąc szczerym przypomina mi to bardziej całkiem ciekawy pomysł na grę horror niż raport, ale w tej roli też może się sprawdzić.

Niemniej są dwie rzeczy, które mi nie pasują.

Po pierwsze - przenoszenie się do świata SCP-PL- 023-1. Jest to dla mnie trochę nie jasne. Z jednej strony mam wyraźnie wskazane, że ciało testera znajduje się w normalnym świecie. Można, więc rozumieć, że do SCP-Pl-023-1 trafia tylko jego świadomość.

Ale z drugiej strony sprzęt "wysłany" wraz z testerem może coś zarejestrować. I z tym mam problem.

Nie ważne, że są to niewyraźne fotografie, szumy itp. Ważne, że jest to coś co sprzęt zarejestrował. Choć fizycznie znajdował się w normalnym świecie gdzie nikt go nie ruszał. Także, jak to możliwe?

Fakt, że można zginąć w świecie SCP-Pl-023-1 i nie ponieść żadnych obrażeń (oprócz sytuacji gdy 023-2, próbuje w niego "wejść") na ciele sugeruje, że akcje w nim nie mają przełożenia na fizyczne ciało testera. Wydarzenia, które tam zachodzą wpływają tylko na jego świadomość. A urządzenia jej nie posiadają także nie wydaje mi się by cokolwiek zostało tam zarejestrowane mogło trafić do normalnego świata.

Zwłaszcza, że początkowy opis sugerował, że tak naprawdę obiekt wprawia człowiek w trans i wszystko dzieje się w jego głowie, w której to sam człowiek tworzy sobie scenerie jak i to co ma na sobie. Tylko znów - jak wtedy Fundacja może pozyskać zdjęcia zrobione tylko w wyobraźni testera.

I kończąc ten wątek - dlaczego Fundacja nie sprawdziła jak używanie latarki w świecie 023-1 wpływa na zużycie baterii. Lub co się stanie gdy urządzenie w tamtym świecie ulegnie uszkodzeniu lub zniszczeniu? Te kwestie mógłby rzucić światło na powyższe kwestie.

Druga sprawa:

Podejście Fundacji do 023-2. Rozumiem, że może być groźny, ale wydawanie polecenia "trzymajmy się od niego z daleka bo to sugerują na brzydkie upiory" to lekka przesada. Zwłaszcza, że potencjalna śmierć testera zwykle nie przeszkadza Fundacji.

Także odcinanie się od jedynego bytu, który może rzucić jakiekolwiek światło na obiekt wydaje się głupie. Zwłaszcza, że gdyby sprawy zaczęły przybierać niepokojący obrót można szybko przerwać eksperyment eliminując testera.

Także niech Fundacja spróbuje skontaktować się z tym bytem skoro wie, że jest rozumny i może się komunikować. Niech zasugeruje, ze może mu pomóc, ale ten musi jej udzielić informacji. Co to dokładnie za miejsce. Czemu w nim siedzi itp. Zwłaszcza, że obietnicy pomocy nie musi realizować (mało moralne, ale taka bywa Fundacja). Jak by nie patrzeć ten byt to więzień, więc nie jest na zbyt silnej pozycji.

To tyle z mojej strony. Wybacz jeśli może wydawać się, że narzekam. Gdyby to była gra to można by przymknąć oko na te elementy. Ale jeśli to ma być raport - to trzeba je wyjaśnić. Jak dla mnie są to istotne kwestie, które w opowiadaniu zostały potraktowane dość zdawkowo lub troche nielogicznie.

Ale pomijając powyższe, sam pomysł nie jest zły i ma potencjał.

Także, powodzenia w dopracowywaniu. :)

Pora i na mnie.

Ponadto, obiekt powinien być szczelnie zapakowany w folię i przenoszony jedynie z użyciem rękawic ochronnych.

A co jak zapakuję w papier? Albo nieszczelnie zapakuję w folię. I skoro chodzi o okrycie, to nie wystarczy pokrowiec? Wtedy rękawice są zbędne chyba że obiekt nie jest niczym okryty. I skoro obiekt nie stwarza problemów w zabezpieczaniu, chyba Euclid to przesada.

Gdy jest zamknięta, mierzy 25 [cm] wysokości i 17 [cm] szerokości.

Brakuje mi tu jednego wymiaru to nie jest obiekt 2D. Wysokość, szerokość, długość.

przerwanie interakcji przez odebranie jej podmiotu.

Ja nie panimaju szto Ty gawarisz.

Podczas trwania fazy anomalnej, SCP-PL-023 nie reaguje w żaden sposób na dotyk innych osób, bez przerwy zapełniając się opisami przeżyć testera.

Zbadał ktoś w jaki sposób to następuje? I czym jest to pisane? Atramentem, tuszem, grafitem, krwią?

SCP-PL-023-2 to byt wyglądający jak mężczyzna rasy kaukaskiej, o ciemnych włosach, mierzący około 180 [cm] wzrostu.

Po zdjęciu wnioskuję że tester miał ponad dwa metry wzrostu. A 023-2 wygląda jak dziecko. (Wiem że to dziecko, ale to serio widać)

Wszystkie instancje posiadają obwisłą skórę koloru ciemnobrązowego, jak również nienaturalnie duże, czarne oczy. Poza nimi żadna z dotychczasowo napotykanych przez testerów instancji nie posiadała jakichkolwiek narządów służących odbieraniu bodźców zewnętrznych, takich jak uszy, nos czy usta. SCP-PL-023-3 przyjmują różne formy, od humanoidalnych po [ZMIENIONO], jednak wszystkie są zgodne z wyżej wymienionymi cechami

Czyli mamy cosie z wielkimi czarnymi oczami bez niczego. Radziłbym Ci porządnie się zastanowić jeszcze raz nad wyglądem, bo według mnie są to zbyt popularne cechy. Czytam że coś przemierza, o ciekawe jak wyglą….meh. Neutral.

Przy okazji lepszą metodą samobójstwa i szybszą będzie granat.

Zapowiada się dobrze. Technicznie masz powtórzenia, błędy interpunkcyjne i zbyt mało naukowy język.

Fabularnie, widzę do czego dąrzyłeś. Z tego co czytam pozwolę sobie wywnioskować że pospieszyłeś się zanadto. Przeleciałem przez tego skipa, trochę o facecie w garniaku zapamiętałem trochę o straszydłach ale to tyle. Przede wszystkim powinieneś położyć nacisk na fabułę i opisy. Rozmowy z gostkiem, ok, ale nie w tej formie. Bardziej tajemnicze, bardziej dojrzałe. Takie chcę je widzieć. Wspomniałem o opisach stworów, są oklepane.

Raport zapowiada się dobrze. Ale obecnie wymaga dopracowania fabularnego. Pomyśl o tym dłużej.

Poprawiłem większość wskazanych rzeczy, wyglądu SCP-PL-023-3 (jak już wspomniałem i wyjaśniłem czemu) nie zmienię. Poczekam do wieczora 20 czerwca i jeśli do tego czasu nie pojawi się żadna dalsza krytyka, wrzucam obiekt na listę.

Zacznę od uwagi technicznej:

Dalsze informacje znajdują się w Dodatku PL-023-1.

Po zmianach nie ma już takiego dodatku. Czytelnik najpewniej skojarzy to z pierwszym eksperymentem, a raczej nie o niego chodzi. Także, trzeba wprowadzić odpowiednie zmiany.

Jeśli chodzi zaś już o sprawy fabularne. Po dodaniu rozmowy jest lepiej, dzięki temu mamy jakieś wyobrażenie o postaci.

Obecna formę rozmowy jestem w stanie zaakceptować aczkolwiek sądzę, że rozumiem o co mogło chodzić Blackpeace.

Wydaje się być zbyt prosta i nie pasować do całości. Od początku budujesz taki obraz - człowiek zostaje rzucony między okropne upiory, które chcą go zabić, a i tak jest to lepsze niż demoniczny człowiek w garniturze, który w najlepszym razie upodobni cię do ofiary wypadku komunikacyjnego.

I po zbudowaniu w opowieści tego wszystkiego - świata i jego mieszkańców, w momencie kulminacyjnym, agent po prostu wchodzi, chwilkę sobie rozmawia i wychodzi. Wydaje się to trochę zbyt proste. Nie złe, ale po prostu za łatwe przez co dla niektórych - rozczarowujące.

Nie będę się upierał przy zmianie tego, bo mi to aż tak nie przeszkadza, ale gdybyś się zdecydował to proponowałbym by agent miał trochę ciężej.

Niech upiory czyli SCP-023-3 będą na miejscu. Niech musi na nie uważać, uciekać, a w razie potrzeby - unieszkodliwiać. A SCP-023-2 czyli nasz "człowiek w garniturze" nie będzie chętny by pogadać od razu. Może agent będzie musiał się za nim naganiać po mieście jednocześnie zużywając małe zapasy amunicji (kto by pomyślał, że trzeba będzie jej aż w takich ilościach) na przeszkadzające upiory jednocześnie nie dając się podejść garniturowi i próbując z nim porozumieć. I dopiero, gdy agentowi uda się przekazać co trzeba scp-pl-023-2(np. przysyłają mnie jedyni ludzie, którzy mogą cię stąd wyciągnąć) wtedy dopiero zaniecha prób przejęcia ciała, scp-pl-3 odstąpią i będą mogli na spokojnie porozmawiać.

Może nawet nie tak przyjaźnie. W końcu dwójka może siedzieć w tym mieście sama od dziesięcioleci. Jeśli jest człowiekiem, jedno jest pewne - nie robi to za dobrze na psychikę.

I na koniec - jako, że uwielbiam historię, nie pogardziłbym choć strzępkami informacji, które Fundacja wygrzebała, a które mogą mówić coś o SC-PL-023-2. Nie jest to bezwzględnie wymagalne, ale odpowiednio wykonane może stanowić zgrabne zakończenie raportu, pozostawiające historię otwartą na domysły, ale dające też dodatkowe paliwo dla tych domysłów.