Fundacja SCP

Rewizja 3/12 zaktualizowana 1312 dni temu

SCP-001, minuty po jego aktywacji. Fotograf nieznany.

Identyfikator podmiotu: SCP-001

Klasa podmiotu: Apollyon

Specjalne Czynności Przechowawcze: Z racji swojej natury, SCP-001 jest niemożliwy do przechowania. Ocaleli wydarzenia SCP-001 wewnątrz bezpiecznych budynków mają pozostawać ze sobą w kontakcie. Personel zachęca się spróbować dotrzeć do Ośrodka 5¹ Ośrodka 19 za pomocą wszelkich możliwych metod. Personel z wiedzą o miejscu pobytu Rady O5 ma przekazać tą informację Administratorowi.

Ocaleli próbujący podróżować na zewnątrz muszą w pełni osłonić ciało ochronnymi ubraniami; najlepiej kilkoma warstwami. Podróż na piechotę powinna być jak najbardziej ograniczona. Miasta - i ogólnie struktury wytworzone przez człowieka - oferują najlepszą ochronę. Dawniej drewniane strefy powinny być omijane. Samolot jest najbardziej preferowaną metodą lokomocji.

Personel wystawiony na SCP-001 musi być uznany za stracony. Narażony personel należy pozostawić. Nie należy próbować eutanazji.

Kolektywne instancje SCP-001-A o znacznym rozmiarze należy omijać za wszelką cenę. Broń przewodząca elektryczność jest częściowo skuteczna w unieruchomieniu instancji i może być użyta w samoobronie. Działa też broń zapalająca. Do tej pory kriomunicja sprawdza się najlepiej.

Testy wykazały, że SCP-001-A jest stosunkowo bezpieczny do konsumpcji. Należy o tym myśleć wyłącznie w wypadku braku jakichkolwiek innych opcji. Ponieważ SCP-001-A może zrekonstruować się wewnątrz układu trawiennego, zaleca się spożywać małe ilości, by zapobiec blokadzie.

Personel stacjonujący w Ośrodku 19 ma pracować nad badaniami odnośnie pozaziemskiej kolonizacji. Promy muszą być budowane tak, aby nie przepuszczać wewnątrz jakiegokolwiek światła.

Dla tych z was, którzy mieli rodziny lub, broń Boże, dzieci - jest mi niezmiernie, niezmiernie przykro, musicie dążyć naprzód. Nie pozwólcie, by ich śmierć poszła na marne. Nadal mamy czas.

Ludzkość wciąż może mieć przyszłość. Przybądźcie do Ośrodka 19. Potrzebujemy jak najwięcej par rąk.
Nauczcie się być ogarniętymi mrokiem, przyjaciele. Bójcie się światła.

- Administrator

Przy kontakcie z widocznym światłem produkowanym przez słońce, żywe organizmy upłynniają się w punkcie kontaktu, przy czym efekt rozprzestrzenia się do chwili przetworzenia całego organizmu. Wizualnie, jest to podobnie do topiącego się wosku. Czas w jakim do tego dochodzi zależy znacząco na stopniu ekspozycji i rozmiaru organizmu. Pomimo zmiany struktury, żywe organizmy nie umierają w jakimkolwiek punkcie.

Po ukończeniu, te organizmy (SCP-001-A) przybierają galaretowatą konsystencję. Ruchome organizmy będą próbować orientować się podobnie do swojej poprzedniej formy, z różnymi stopniami sukcesu.

Flora najczęściej pozostaje fizycznie bierna, lecz nadal jest zdolna do fotosyntezy i produkcji tlenu. Organizmy zdolne do lotu tracą tą możliwość. Fauna pozostaje świadoma i, nie będąc wchłoniętą w kolektywną instancję, wykazuje zachowanie odzwierciedlające swój regularny odpowiednik. Ludzie zachowują odrobinę rozumu i pamięci.

Biologiczne anomalie wystawione na SCP-001 zachowują się w ten sam sposób. Wydaje się, że wystawienie anuluje wszelkie dawne anormalne cechy.

Ze względu na swój skład, instancje SCP-001-A, między którymi dojdzie do fizycznego kontaktu, mogą połączyć i wymieszać się na molekularnym poziomie. Proces nie wydaje się powodować bólu czy zaniepokojenia instancjom, ale wynikająca masa może ograniczyć ruch. Od czasu wydarzenia SCP-001, większość instancji zebrała się w takie kolektywy, które nie wydają się mieć jakiegokolwiek limitu objętości.

Wynikająca biomasa jest bezkształtna i chaotyczna. Składające się z niej organizmy zmieniają stan między w pełni a w pół płynnym - kończyny i ciała czasem uniosą się z masy na krótki okres, przed rozpadem i odciągnięciem przez inną formę życia.

Kolektywne instancje wykonują lokomocję poprzez użycie swoich przydatków w tandemie, by przenosić swoją masę. Większe instancje utworzą pseudopodium ze składających się z nich form życia, ciągnąc się po ziemi podobnie do ameby.

Gdy otwierasz plik, z głośników wybucha ostry hałas zakłóceń. Zaburza ciszę pokoju, zaskakuje cię i przyspiesza bicie twojego serca. Poprawa mikrofonu przez nagrywającego wydaje dźwięk przy jego manipulacji.

Mija krótka chwila ciszy, a potem:

Jej głos drżę, zdradzając jej próby profesjonalizmu. Przerywa, bierze głęboki oddech i kontynuuje.

Wzdycha.

Ponownie przerywa, mamrocząc do siebie niezrozumiale - zanim słyszysz niewątpliwy dźwięk zapałki uderzającej o draskę.

Wyraźnie wzdycha.

Odchrząkuje.

Pauza. Wydech.

Oddala się na moment - zanim słyszysz szum radia.

Odpowiada jej głos. Mężczyzna z przesadzonym, kpiącym tonem.

Logan natychmiast wystrzeliwuje.

Po drugiej stronie linii dochodzi do wrzawy, gdy radio zmienia rozmówcę. Pojawia się łagodny zaniepokojony głos.

Logan odpowiada.

Pauza. Wydech.

Ari apeluje.

Skrzyp - Logan wierci się na siedzeniu.

Pauza. Wydech. Logan kontynuuje:

Ari przerywa jej.

Dochodzi do rabanu, gdy Igotta prawdopodobnie próbuje zgasić papierosa.

Ari nie brzmi na przekonaną.

Możesz wręcz usłyszeć uśmiech Igotty w trakcie jej żartowania.

Ari odpowiada udawanym śmiechem.

Ari odpowiada.

Moment ciszy. Potem, kolejne uderzenie o draskę i słyszalny wydech.

Pauza. Wydech.

Czeka chwilę, zanim kończy transmisję.

Rewizja 5/12 zaktualizowana 1202 dni temu

SCP-001, minuty po jego aktywacji. Fotograf nieznany.

Identyfikator podmiotu: SCP-001

Klasa Podmiotu: Apollyon

Specjalne Czynności Przechowawcze: Nie wprowadzono zmian. Opuszczono informacje.

Opis: Nie wprowadzono zmian. Opuszczono informacje.

Rewizja 8/12 zaktualizowana 1200 dni temu

SCP-001, minuty po jego aktywacji. Fotograf nieznany.

Identyfikator podmiotu: SCP-001

Klasa Podmiotu: Apollyon

Specjalne Czynności Przechowawcze: Nie wprowadzono zmian. Opuszczono informacje.

Opis: Nie wprowadzono zmian. Opuszczono informacje.

Widzisz ją po raz pierwszy. Dr. Igotta siedzi tam, gdzie siedzisz obecnie ty. Ma obolały wyraz twarzy, jej oczy są przekrwione. Na jej kieszeni na piersi utworzyła się duża, mokra, czerwono-czarna plama.

Bierze drżący oddech, otwiera usta jakby miała coś powiedzieć i powstrzymuje się. Spuszcza głowę w dół i cicho łka. Po minucie, udaje jej się wydusić:

Kobieta sięga do kieszeni i wyjmuje z niej palec. Nad odciętą częścią migocze pierścionek zaręczynowy. Trzyma go przy sobie, w złożonych dłoniach, i przejechała kciukiem po lśniącym pierścionku.

Siedzi tak przez wieczność, wyszeptując przeprosiny po przeprosinach, błagając o wybaczenie, kompletnie zagubiona. Po pewnym czasie spogląda w górę. Na jej twarzy widać minę uświadomienia gdy widzi, że nadal nagrywa, zanim chowa palec z powrotem do kieszeni. Pochyla się do przodu, jakby miała wyłączyć kamerę, gdy nagle ożywa trzeszczenie radia.

Przez parę sekund emituje biały szum, po czym głos, który przyprawia cię o dreszcze.

To Ari, prawie. Jej głos przybrał obrzydliwy, bulgoczący ton, charakterystyczny dla wystawionych na 001. Szczęka Logan opada, a z jej twarzy znika wszelki pozostały kolor. Ponownie przemawia.

Logan szpera przez moment pod biurkiem i wyciąga przenośne radio. Jej ręce drżą. Istota błaga ją; jej nieludzka mowa przewraca ci się w żołądku.

Po policzkach Logan nieprzerwanie płyną łzy, a jej palec wisi nad przyciskiem rozłączającym rozmowę. Ari-podobne coś bierze głęboki, mokry oddech i przemawia.

Logan wyjmuje wolną dłonią papieros oraz paczkę zapałek. Jej drżenie zapobiega pierwszym dwóm próbom jego zapalenia. Kobieta po cichu klnie. Do trzech razy sztuka, po czym wdycha jego ćwierć za jednym pociągnięciem. Ari-podobna istota kontynuuje:

Logan zaczyna kołysać się w tył i w przód.

To zaczyna śpiewać.

Logan miota radiem na drugi koniec pokoju. Rozwala się gdzieś poza kamerą. Dalej jest dość sprawne - wciąż słyszysz śpiew.

Coraz więcej głosów dołącza się do refrenu, powoli wzmacniając bulgotający chór, w czasie gdy radio powoli gaśnie. Kilka, tuzin, jeszcze więcej. Kontynuują śpiewać, aż radio litościwie milknie. Logan wybiega z krzesła i słyszysz jak wymiotuje poza zasięgiem obiektywu. Wideo nagrywa puste miejsce przez kilka minut, aż kobieta w końcu wraca i kończy transmisję.

Przemywa cię przewlekłe, paranoidalne uczucie. Jesteś obserwowany. Obronnie spoglądasz wokoło, choć twoje oczy potrzebują chwili na przyzwyczajenie się do mroku za monitorem. Światło awaryjne przelatuje wokół pokoju, rozciągając i przekręcając cienie nie do poznania. Wtedy to zauważasz.

Tam, w rogu.

Wydobywa się z kałuży.

Czas wydaje się zatrzymać. Para dłoni, pokryta w lśniącej czarnej mazi za którą podążałeś przez budynek, jest na przeciwnych stronach obrzydzającej plamy, jakby coś pod podłogą podpierało się, próbowało się podnieść.

Coś nieludzkiego.

Następna jest głowa, która wznosi się z bajorka. Kołtunowate włosy zasłaniają twarz istoty, zalepione na niej tajemniczym płynem. Obraca się w twoją stronę.

Patrzy się na ciebie z kąta, który ponownie zapada w ciemność.

Awaryjne światło kontynuuje swoją podróż po pokoju. Ponownie zapada nad kałużą, odkrywając nic nadzwyczajnego.

Rewizja 9/12 zaktualizowana 986 dni temu

SCP-001, minuty po jego aktywacji. Fotograf nieznany.

Identyfikator podmiotu: SCP-001

Klasa Podmiotu: Apollyon

Specjalne Czynności Przechowawcze: Nie wprowadzono zmian. Opuszczono informacje.

Opis: Nie wprowadzono zmian. Opuszczono informacje.

Dr. Igotta pojawia się na monitorze. Straciła na wadze. Jej oczy są przekrwione i szerokie. Na stole przed nią leży nóż, miska i stos szarych kopert wypełnionych żółtawymi stronami.

Na szczycie tego stosu znajduje się zaplamiony krwią pergamin.

Bierze nóż, przez chwilę nad nim rozważa.

Ostatecznie przecina przez swoją lewą dłoń i skrzywia się. Widzisz jak ściska swoją dłoń w pięść, przelewając swoją krew do miski.

Rewizja 4847/8ŁĄD zaktualizowana 985 dni temu

Było tam tak ciepło.

Podmiot. Boli.

P0dmiot. Przeproś.

Specjalne Czynności Przechowawcze:Z racji swojej natury, SCP-001 nie powinien być do przechowania. Ocaleli wydarzenia SCP-001 wewnątrz bezpiecznych budynków nigdy nie mogą naprawdę być ze sobą. Personel zachęca się ogarnąć i przestać myśleć, że wie lepiej.

Nie możesz chować się tu wiecznie, moja droga.

Personel wystawiony na SCP-001 to nie ktoś, kogo można po prostu pozostawić. Nie pytałam, abyś mnie ocaliła. To nie był twój wybór. ^{Nienienienienienie} należy próbować eutanazji.

Broń przewodząca elektryczność Dlaczego? jest częściowo skuteczna w unieruchomieniu instancji. Nie mogłaś znieść widzenia, że jest mi lepiej. Broń zapalająca łaskocze. Do tej pory kriomunicja sprawdza się najlepiej.

Personel stacjonujący w Ośrodku 19 niczego nie żałuje. Ja też nie. Nigdy nie jest za późno, kotku.

Opis: SCP-001 to nominacja nadana Słońcu gdy wreszcie staliśmy się wolni. Efekt jest natychmiastowy, powodując wyzwolenie od wszelkiego cierpienia, dopóki mnie nie oderwałaś. Te zmiany wydają się być straszne, wiem. Pomimo zmiany struktury, nie umrzesz w jakimkolwiek punkcie.

Przysięgam.

Ze względu na swój skład, instancje SCP-001-A, między którymi dojdzie do fizycznego kontaktu, mogą połączyć i wymieszać się i nareszcie istnieć. To nie powoduje jakiegokolwiek bólu. Od czasu wydarzenia SCP-001, większość instancji zebrała się w takie kolektywy, które nie wydają się mieć jakiegokolwiek limitu objętości.niebójsię

Wynikająca biomasa jest ^pięk_na. Składające się z niej organizmy będą się przemieniać wewnątrz i nad sobą i wokół siebie i przez siebie _iwewnątrz^izewnątrz_iwewnątrz^izewnątrz_iwewnątrz - kończyny i ciała trzymają i nigdy nie puszczą. ^{Wszy5tkieJedn0ścią} przed rozpadem i odciągnięciem przez inną formę życia.

Kolektywne instancje wykonują lokomocję próbując po prostu znów się do ciebie zbliżyć.

tak bardzo się staram.
Wpuść mnie

Pozwól mi wrócić

Jest załączony plik wideo. Po otworzeniu go widzisz, że przedstawia twój obecny pokój. Źródłem wydaje się być monitoringowa kamera w kącie pokoju. Jest ciemno, ale ledwo możesz rozpoznać Dr. Igottę - leżącą na stercie bielizny wzdłuż oddalonej ściany.

Wije się we śnie. Wydaje się zadręczona. Zraniona. Kręci się i wierci i mamrocze bezsensowne słowa.

Kamera trzęsie się. Na chwilę podnosi się w górę, zanim znów się na niej skupia.

Zaczyna się zbliżać. Powoli.

Głośniki dają o sobie znać; łapią dyszący szum. Im bliżej do niej jest kamera, tym wyraźniejszy się staje. To nie jest biały szum, lecz tuziny - setki głosów niezrozumiale szepczące jeden na drugim.

Przychylasz się do przodu, niemalże przyciskasz ucho przy głośniku, próbując zrozumieć co mówią. Wsród całej tej rozbieżności wyróżnia się coś dziwnego:

Nie jesteś jednak pewien co o tym myśleć. Patrząc na monitor, kamera zatrzymała się tuż przed śpiącą doktorką.

Głosy się urywają.

Nie ma dźwięku.

Dłoń. Czarna i oleista i kościotrupia, sięga w jej kierunku, odsłania pukiel jej włosów.

Jej oczy nagle się otwierają, wzdryga w szoku. Transmisja dobiega końca.

Rewizja 12/12 zaktualizowana 1 dzień temu

SCP-001, minuty po jego aktywacji. Fotograf nieznany.

Identyfikator podmiotu: SCP-001

Klasa Podmiotu: Apollyon

Specjalne Czynności Przechowawcze: Odzyskano plik z poprzedniej rewizji. Opuszczono informacje.

Opis: Odzyskano plik z poprzedniej rewizji. Opuszczono informacje.

Dr. Igotta pojawia się przed twoim ekranem, wyglądając w jeszcze gorszym stanie niż poprzednio. Jej włosy są przerzedzone, środek jej głowy nieposiadający już praktycznie żadnych. Gdyby jej oczy nie odbijały jasnej poświaty monitora, można by pomyśleć, że już ich dłużej nie miała, z uwagi na to jak głęboko zapadły w jej czaszkę. Patrzy się przed siebie, bez mrugnięcia okiem.

Jej usta zapadają w popsuty uśmiech. Wydaje nikły śmiech i pokazuje swoje trzęsące się dłonie. W miąższ jej lewej dłoni wydaje się być wryte coś, co wygląda na głównie kościste resztki palca - w kikucie, który wspierałby jej naturalny palec serdeczny. Palec jest luźno otoczony przez dwa pierścionki zaręczynowe, leżące jeden na drugim.

Coś poza ekranem chwyta jej uwagę. Kobieta krzywi głowę i słucha.

Zaczyna masować swoje skronie, powtarzając się w kółko i w kółko. Mija minuta. Jej głowa nagle rzuca się do góry, po czym przemawia do kamery.

Wyjmuje pistolet.

Otwiera szufladę w biurku i kładzie tam broń. Podnosi swój wzrok, patrzy się do kamery.

Sięga do przodu i kończy nagranie.

Otwierasz szufladę i wyciągasz z niej broń. Obracasz ją przez chwilę w roztargnieniu, myśląc gdzie stąd pójdziesz. Ośrodek 17? 64? Nie ma mowy, abyś był jedynym ocalałym. Komputer wydaje z siebie dźwięk. Aktualizowano plik?

Identyfikator podmiotu:

Opis:

BŁĄ0Ą0Ą0Ą0Ą0D0Ą0Ą0ĄD#@&# systemu.

Bez jakiejkolwiek komendy, strona zaczyna wyświetlać plik wideo. Gdy obraz ładuje się, drętwiejesz w miejscu.

To przekaz na żywo, spoglądający na ciebie zza pleców. Jakieś parędziesiąt centymetrów od ciebie.

W kadr wchodzi koścista, atramentowa lewa dłoń, która zbliża się do ciebie niczym mucha w smole. Brakuje jej palca serdecznego.

Bez jakiegokolwiek namysłu, obracasz się i gwałtownie strzelasz. W nadziei na przegonienie zjawy.

Twoje naboje natrafiają na pustą ścianę. Niczego tam nie ma.

Mija sekunda zanim słyszysz to - zanim słyszysz ich. Mokre, wilgotne łomotanie dochodzące z korytarza, przy akompaniamencie chóru krzyków.

To coś rzuca się na drzwi. Czy można się gdziekolwiek schować?

To coś uderza po raz drugi. Coś, co wydaje się twarzą - w pół ludzką, w pół... jakąś - kapie wewnątrz pod framugą. Kawałki mięsa z Bóg wie czego sączą się przez boki drzwi, po czym odtwarzają się w palce, oczy, pióra.

Trzeci. Teraz naciska na drewno, przez co zaczyna giąć się wewnątrz.

Przy jęku i łomocie, drewno rozłupuje się. Drzwi wybuchowo otwierają się.

Dłonie i ręce rozciągają się z masy, podnosząc cię, podając cię z jednej do następnej, dalej i dalej wzdłuż linii. Ciągną cię za celami, w górę i po klatce schodowej, przez hale i w stronę tunelu.

Jest ci dane kilka cennych chwil w ciemności.

A na końcu tunelu znajduje się światło.